DISTRIBUTIVE JUSTICE AS AN INTEGRAL ELEMENT OF CORPORATE SOCIAL RESPONSIBILITY AND THE PRINCIPLE OF SUSTAINABLE DEVELOPMENT
Vol. 1, No 1, 2008
Dr Adam Płachciak
Academy of Economics in Wroclaw
Faculty of Regional Economy and Tourism in Jelenia Gora, Poland
DISTRIBUTIVE JUSTICE AS AN INTEGRAL ELEMENT OF CORPORATE SOCIAL RESPONSIBILITY AND THE PRINCIPLE OF SUSTAINABLE DEVELOPMENT
Abstract
The moral climate of economical activity has special impact on forming a new management philosophy – Social Corporate Responsibility (CSR). Classical capitalist establishment used to be responsible on behalf of its owner, with achieving its main goal – maximizing profits. Now it is more often emphasized that the corporation should be responsible for the needs of different groups – stakeholders. Distributive justice is one of the main elements of being responsible in business activity. The idea of sustainable development is an attempt of answering the problem which appeared at the end of XX century connected with global threads of consuming natural resources, environment devastation, excessive demographic growth and inappeasable needs of people. The notion of distributive justice, written into the definition of sustainable development has got special meaning, because it refers to intergenerational and between generational dimension.
Key words: Corporate Social Responsibility, sustainable development, distributive justice,
environment, wealth.
References:
1.Blackburn S. – red. (1997), Oksfordzki słownik filozoficzny, Warszawa.
2.Dokumenty Końcowe Konferencji Narodów Zjednoczonych „Środowisko i Rozwój”. (1993), Instytut Ochrony Środowiska, Warszawa.
3.Filek J. (1999), Wolność i odpowiedzialność w działalności gospodarczej, [w:] W. Gac-parski, A. Lewicka – Strzałeczka, D. Miller (red.), Etyka biznesu, gospodarki i zarządza-nia, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Humanistyczno – Ekonomicznej w Łodzi, Fundacja „Wiedza i działanie im. L. von Misesa i T. Kotarbińskiego”, Łudź – Warszawa.
4.Kolm S. C. (1998), Dystrybutywna sprawiedliwość, [w:] R. E. Goodin, P. Pettit (red.), Przewodnik po współczesnej filozofii politycznej, Warszawa.
5.Moreda de Lecea C. (1999), Etyczne refleksje nad współczesna ekonomią, „Społeczeń-stwo” nr 2.
6.Nasza wspólna przyszłość. Raport Światowej Komisji do Spraw Środowiska i Rozwoju. (1991), Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa.
7.Papuziński A. (2005), Zrównoważony rozwój a współczesny problem ekologiczny: onto-logia polityki ochrony środowiska, [w:] A. Papuziński (red.) Zrównoważony rozwój – od utopii do praw człowieka, Oficyna Wydawnicza „Branta”, Bydgoszcz.
8.Rawls J. (1994), Teoria sprawiedliwości, PWN, Warszawa 1994.
9.Zabłocki G (2002), Rozwój zrównoważony – idee, efekty, kontrowersje, Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń.
10.Żemigała M. (2007), Społeczna odpowiedzialność przedsiębiorstwa – budowanie zdro-wej, efektywnej organizacji, Oficyna Wolters Kluwer, Kraków.